Punom angažmanu jedinica OpŠTO Visoko na stvaranju preduvjeta za deblokadu Sarajeva smetalo je to što je u svojoj pozadini, između Visokog i Kaknja, imao netaknut agresorski Bataljon Zimča i Odred Paljike, koji je bio neprekidna prijetnja da udari u leđa jedinicama u napadu prema Sarajevu.
Razoružavanje ovih agresorskih jedinica koje su držale u blokadi oko 30% općine Visoko, započet je 20. 06. 1992. godine. Uslijedio je nakon dvomjesečnih bezuspješnih pregovora sa vojnim rukovodstvom ove paravojne jedinice o potrebi predpočinjavanja Općinskom štabu TO Visoko ili predaji oružja, u slučaju da ne žele u TORBiH. Jedinice OpŠTO Visoko (420 boraca) i OpŠTO Zenica (po spisku oko 600 boraca – u akciji oko 150 boraca, p.a.), dijelom su razoružale ove paravojne snage na ovoj općini (Bataljon Zimča Ilijaške brigade SCA je brojao 508 vojnika). Glavninu snaga sa pješadijskim naoružanjem, zaštičenu kolonom civilnog srpskog stanovništvom koje je to željelo, odveli su rukovodioci SDS-a Topuzovom kosom između sela Srhinje i Gornja Zimča preko položaja HVO u Kiseljak, o čemu je postojao prethodni sporazum, gdje su predali oružje, a onda preko Kobiljače i Rakovice u Ilijaš. Srpsko stanovništvo Donje Zimče nije željelo iseljavanje – predalo je oružje i ostalo da živi u svojim kućama.
Pravovremeno pripremljena, uz minimalne gubitke (1 poginuli i 3 teže ranjena borca), akcija razoružavanja je u potpunosti uspjela. Oslobođena je okupirana teritorija veličine 25 km2 kao i sela: Donja i Gornja Zimča, Topuzovo Polje, Muhašinovići, Biskupići, Pućišće, dio Kološića, Kalotiči, Vilenjak, Paljike, Kondžilo. Komunikacija Visoko – Zimča – Moštre – Kakanj, konačno je postala prohodna.
Zaplijenjena je značajna količina naoružanja i municije: 120 pušaka i pištolja, 350 mina 82 mm i druge municije i vojne opreme. Jedinice neprijatelja su imale 17 poginulih i 50 zarobljenih vojnika.
Bilo je i neželjenih civilnih žrtava u porodicama Živanović u Hlapćevićima i Vuković na Kološićima.