Od 18. do 23. septembra na Orliću, sve do 5. decembra 1992., kada su oslobođeni širi rejon Žuči i čuvena kota 850, na linijama odbrane 1. mehanizovane brigade čuvenog komandanta Envera Šehovića vođene su teške i iscrpljujuće borbe, odsutna i dramatična bitka za zaustavljanje agresora koji je intenzivno pokušavao da osvoji liniju odbrane na Orliću i tako otvori put prema Sarajevu koristeći se štitom formiranim od živih ljudi držanih prethodno u logorima, Bošnjaka iz Vogošće i okoline. Napadači su spriječeni zahvaljujući hrabroj požrtvovanosti branitelja.
Samo na današnji dan 1992., u tim borbama je poginulo pet branilaca, među njima Mujo Šejto, posthumno odlikovan najvišim ratnim priznanjem “Zlatni ljiljan”, sedam boraca je ostalo na okupiranoj teritoriji, pet je kasnije ekshumirano i sahranjeno, dok se sudbina dva borca ne zna ni danas. Teže i lakše je ranjeno 68 branilaca.
Do 23. septembra poginulo je još šest ljudi, među njima pomoćnik komandanta 3. bataljona Enver Radončić, dok je 70 boraca teže ili lakše ranjeno. Tokom septembra su poginula ukupno 42 branitelja, a veći broj njih ranjen.
U teškim borbama 18. septembra 1992. godine smrtno je ranjena Fadila Odžaković Žuta i nakon dva dana preminula u bolnici. Toj heroni je iduće godine posthumno dodijeljeno priznanje “Zlatni ljiljan”, a odlikovanje Orden Zlatnog grba s mačevima 1994. godine.