105. motorizovana brigada je nastala iz malih samoorganizovanih borbenih grupa i jedinica MZ-a Šipa, Koševskog brda, Crnog vrha, Gorice, Pionirske doline, Nahoreva, Blekinog potoka, Breke, Grdonja, Bjelava, Sedrenika, Medrese, Mihrivoda, Vratnika i Pašinog brda.
Na ovim lokalitetima formirane su slijedeće vojne jedinice: Prvi i Drugi odred „Koševsko brdo“, Odred „Koševski panteri“, Bataljon Hrastovi II, Prvi i Drugi sarajevski združeni odred, Odred „Centar“, Odred „Sedrenik“, Odred „Ibrahim Ždralović“ i jedinica vojne policije Stari grad.
Uvezivanjem ovih jedinica, u ljeto i jesen 1992. godine, formiraju se dvije brigade, 3. i 7. brdska brigada.
Naredbom predsjedništva R BiH i NŠ vrhovne komande OS R BiH od 18. februara 1993. godine, a vezano za organizaciju ratnih jedinica u zoni odgovornosti 1. Korpusa s ciljem stvaranja efikasnijeg sistema rukovođenja i komandovanja, 3. i 7. brdska brigada se spajaju i formiraju novu 9. motorizovanu brigadu.
Krajem 1993. godine brigade u sastavu 1. Korpusa dobijaju brojne oznake 100, tako da 9. motorizovana brigada mijenja dotadašnji naziv i postaje 105. motorizovana brigada, i kao takva egzistira sve do kraja rata, odnosno do potpisivanja „Dejtonskog sporazuma“ u novembru 1995. godine.
Brojno stanje 105. motorizovane brigade u prosjeku je iznosilo oko 4.500 boraca, a kroz brigadu je prošlo sveukupno 7.000 ljudi. Brigada je tokom rata imala jednu od najdužih zona odgovornosti u gradu Sarajevu, od Hladivoda preko Pašinog brda, Špicaste stijene, Grdonja, Blekinog potoka, Kromolja, Slatine, Sjeničke kose do Adil Begove džamije na Kobiljoj glavi, a po dubini do desne obale rijeke Miljacke.
U istoriji brigade zlatnim slovima bit će upisano i to da je u odbrani grada Sarajeva i Republike Bosne i Hercegovine živote izgubilo 312 pripadnika brigade, a oko 2000 boraca je ranjeno. 8 pripadnika ove brigade je odlikovano najvećim ratnim priznanjem „Zlatni ljiljan“.