Početak i kraj priče o 17. viteškoj krajiškoj brigadi nije isti. Ova brigada je nastala iz očaja i prkosa prognanih Krajišnika okupljenih ispred Zagrebačke džamije i Borongajske kasarne u ljeto 1992. godine, ljudi koji su, po svaku cijenu, željeli puškom da dođu na svoja porušena ognjišta i vrate dostojanstvo bošnjačkom čovjeku. Žurilo im se da što prije budu obučeni i prebačeni na bosanska ratišta, što bliže dolini Sane.
Amblem 17. Krajiške
Tada i tako, u grču želje i nade, nastajao je Prvi krajiški bataljon sastavljen od Prijedorčana, Kozarčana, Ključana, Sanjana. Ovaj bataljon je formiran u Zagrebu u junu 1992., a 7. brigada Armije RBiH, poznata kao 7. riječka i 7. krajiška, u Rijeci 21. juna 1992. U ratu je Prvi krajiški bataljon prerastao u Prvu krajišku brigadu, a potom je, naredbom Štaba Vrhovne komande ARBiH, od ljudstva Prve krajiške i Sedme brigade formirana 17. krajiška brdska brigada. Ovo u isto vrijeme objašnjava i kako je dobila ime ova slavna jedinica bh. Armije.
Historija bilježi da su u rano jutro 6. jula 1992. godine, s Osmanom Omanovićem Hegom na čelu, Krajišnici Prvog krajiškog bataljona stigli u Travnik. Vezirski grad je već tada bio spašen i odbranjen. Ni deset dana nije prošlo, počelo je ratno kaljenje – Krajišnici su “zauzeli busije” na Ganićima, a deseti dan na Šešićkoj planini 16. jula Prvi krajiški bataljon oplakivao je svoje prve šehide – Velida Babaču, Esada Balagića, Ibrahima Domazeta i Aziza Krupića.
Naredba o formiranju 17. krajiške brigade data je 19. novembra 1992, a brigada je prvi put postrojena u Travniku 25. novembra 1992. godine. U martu 1993. godine 17. krajiška imala je četiri bataljona i već tada bila veoma ustrojena jedinica Armije RBiH.
Brojke:
Oko 350 pripadnika 17. krajiške je poginulo na braniku Republike Bosne i Hercegovine. Brigada je dala 17 zlatnih ljiljana, a njena dva pripadnika za herojske smrti dobila su Orden zlatnog grba s mačevima. Jedan pripadnik dobio je Medalju za hrabrost.